اهمیت دستور زبان و لغات در یادگیری زبان انگلیسی

زبان انگلیسی به اندازه ای در جامعه امروز اهمیت پیدا کرده که فکر یادگیری آن به ذهن هر شخص جویای پیشرفتی خطور می کند. چند روز پیش در حال صحبت کردن با دوستی در زمینه­ی یادگیری یک زبان جدید بودم. از نظر او «دانستن حدود ۱۰۰۰ لغت و عبارت پرکاربرد، یک فرد را به تبحر نسبی در تسلط بر یک زبان جدید می­رساند»! این دیدگاه به نظرم بسیار آشنا آمد. این دقیقا همان دیدگاهی است که عموم افراد حی و حاضر در این کره­ی خاکی دارند.

پاسخ من به وی، دقیقا توصیه­ای بود که در کلاس­های جمعی زبان انگلیسی، به زبان­آموزان می­کردم: «لغت به مثابه­ی گِل، و دستور به مانند خشت است». این در واقع خلاصه ­ی مفیدی از جواب من است. هیچ فردی با گِل و سیمان نمی­تواند خانه بسازد؛ صد البته هیچ عمارتی صرفا از خشت و آجر بنا نشده است. این دست از مثال­ ها در دنیای پیرامون ما فراوان است؛  با این حال، دوست عزیز مقاومت بی مثالی در پذیرش این عقیده داشت! البته من هم انتظار پذیرش را از همه­ی افراد ندارم؛ صرفا نگاهی دیگر بر یادگیری لغت و  دستور را مطرح کردم.

پیشنهادی بر اساس تجربه و تخصص

اما از فردی که این متن را می­خواند، انتظار می­رود بیشتر در این زمینه تعمق کند. نظر من این است که قواعد و دستور، کارخانه­ های تولیدی مقصود ما هستند. برای تولید مقصود، یک فرد به لغت، که بار ورودی کارخانه است، نیاز دارد. مجموعه­ای از لغات وارد کارخانه­ ی قواعد و دستور می­شوند و مقصود را بیان می­کنند. بسیار دیده شده است افرادی که لغت را می­دانند، اما توانایی ابراز کلام را ندارند؛ بسیاری از تحصیل­کرده ­های امروزی «زبان تخصصی» را در دانشگاه گذرانده ­اند، اما نمی­توانند کلامی انگلیسی حرف بزنند. در مقابل افرادی که تازه یادگیری یک زبان جدید را آغاز کرده ­اند وجود دارند؛ قواعد را می­دانند اما به دلیل دایره واژگان محدود، قاصر در بیان کامل منظور خود هستند.

همانطور که از بحث بالا نتیجه می­شود، یادگیری هر زبان را باید در دو جهت پیش برد: افزایش دایره واژگان و شناخت قوانین حاکم بر لغات. هر دوی این عوامل باعث شیوایی کلام و روان بودن بیان می­شوند.